رفاقت یا تکلیف؟
اگرچه بنا داشتم از ابتدای امسال نظم در نوشتن را تجربه کنم لکن فعلاً گریزی از پراکندهنویسی نیست ظاهراً !!!
روز گذشته (شنبه 11/2/89) مراسم بزرگداشتی در مسجد نور تهران برگزار شده بود که ظاهراً مناسبت آن درگذشت پدر وزیر محترم ارشاد بود، اما بهانهای شده بود برای حضور رجال و سیاسیون از منتهیالیه راست تا منتهی الیه چپ (با ادبیات قبل از فتنه) و اصحاب فتنه و اصحاب ضد فتنه (ادبیات بعد از فتنه). تا اینجای قضیه مشکلی نیست اما آنچه که باعث شد تا چند خطی به رشته تحریر درآید، حضور شیخ فتنه و تعظیم و عرض ارادت اصحاب به ظاهر ضد فتنه بود!!!
آیا هشت ماه اتلاف سرمایههای ملّی و اجتماعی نظام و وارد آوردن ضربههای حیثیتی عظیم بر آبروی اسلام و انقلاب نتیجهاش این است که مردم شاهد عرض ارادت و ادب کارگزاران نظام به این شیخ ساده لوح باشند؟!
بیش از این قصد اطناب کلام ندارم . بگذریم ...
فقط از جانب آقایان رحیمی، لاریجانی، حسینی و ... از همة مادران شهیدی که فرزندشان را در این 8 ماه تقدیم دفاع از نظام کردهاند و حتی مادرانی که فرزندانشان توسط سران فتنه اغفال شده و جانشان را از دست دادند عذرخواهی میکنم.
افزونه:
1- دوستان ایراد نگیرید که مجلس ختم ربطی به مسایل سیاسی ندارد و این آقایان سالهاست که با هم دوست و رفیق هستند!! خوب ما هم حرفمان همین است که اگر دوستی و رفاقت بر تکلیف و وظیفه ارجحیت دارد پس چرا ...
2-
سایت خبر آنلاین در خبر مربوط به همایش «حکمت مطهر» که دیروز در دانشگاه تهران و با حضور محمود احمدینژاد برگزار شده است، با انتشار عکسی مدعی شده است که آقای علی مطهری از نشستن کنار احمدینژاد خودداری کرده است!!! ظاهراً آقایان کماکان در حال و هوای دهه 70 به سر میبرند که هنوز آقازادگی یک امتیاز بود و آقازادگان بی کفایت از فضل پدر در صدر مینشستند!!
نوشته شده در یکشنبه 89/2/12ساعت 11:13 صبح  توسط نافذ
شما هم نظر دهید()