بدانکه شعبان ماه بسیار شریفی است و منسوب است به حضرت محمّد مصطفی – صلی الله علیه و آله – و آن حضرت این ماه را روزه می داشت و وصل می کرد به ماه رمضان و می فرمود:

 

 

شعبان ماه من است هر که یک روز از ماه مرا روزه بدارد بهشت او را واجب می شود.  

و نیز می فرمودند: شعبان ماه من است پس روزه بدارید در این ماه برای محبّت پیغمبر خود و برای تقرّب به سوی پروردگار خود. 

و نیز فرمودند: چون اول شعبان می شود ابلیس لشگر خود را در اطراف زمین و آفاق آن پراکنده می کند و به ایشان می گوید که سعی کنید در کشیدن بعضی از بندگان خدا به سوی خود در این روز. بدرستی که خداوند عزوجل چون روز اول ماه شعبان می شود امر می کند به درهای بهشت پس باز می شود و درخت طوبی را امر می کند پس شاخه های خود را بر این دنیا نزدیک می کند. آنگاه منادی پروردگار عزوجل ندا می کند: ای بندگان خدا این شاخه های درخت طوبی است که شما را به سوی بهشت بلند می کند پس به او درآویزید. و این شاخه های درخت زقّوم است پس بترسید از او که شما را به سوی دوزخ نبرد.  

رسول خدا - صلی الله علیه و آله – فرمود: قسم به آن که مرا به راستی بر رسالت مبعوث نموده که هر که دری از خیر و نیکی را در این روز فراگیرد پس به تحقیق  بشاخه ای از شاخه های درخت طوبی درآویخته، پس او را به سوی بهشت کشاننده است. و هر که دری از شرّ را فراگیرد در امروز پس به تحقیق  به شاخه ای از شاخه های درخت زقّوم درآویخته پس او را به سوی آتش کشاننده است.    

 

در روز سوم این ماه ولادت با سعادت امام حسین – علیه السلام ، روز چهارم ولادت حضرت ابوالفضل العباس – علیه السلام - ، روز پنجم ولادت با سعادت امام زین العابدین – علیه السلام، روز دهم ماه ولادت حضرت علی اکبر – علیه السلام و شب پانزدهم شب بسیار مبارکی است. آن شب افضل به شهادت بعد از لیله القدر می باشد. و ایشان را به فضل و کرم خویش می آمرزد . پس در تقرب جستن بسوی خداوند متعال سعی و کوشش کنید. بدرستی که آن شبی است که خدا قسم یاد فرموده بذات مقدس خود که دست خالی برنگرداند سائلی را از درگاه خود مادامی که سؤال نکند معصیت را. از جمله برکات این شب مبارک آن است که ولادت با سعادت امام زمان – علیه السلام – در سحر این شب سنه دویست و پنجاه و پنج در سرّ من رأی واقع شده و باعث مزید شرافت این لیله مبارکه شده است ...