سوءاستفاده اسراییلی از وبلاگ‌های ایرانی

انتقاد در جمهوری اسلامی واژه نامانوسی است و علاوه بر احزاب اپوزیسیون که از سیاست داخلی احمدی نژاد انتقاد می کنند، روزنامه های ایران نیز از انتقاد کنترل شده علیه سیاست رئیس جمهور کوتاهی نمی کنند.ایرانی‌ها در وضعیت خوبی زندگی نمی‌کنند/ آنها نمی توانند آزادانه نظرات خود را بیان کنند. اما آنها در کنار ملت اسرائیل هستند.
به گزارش «جهان»، سایت یدیعوت آحارونوت نوشت بخش عمده مطالب رسانه ها در ایران درباره مسئله هسته ای ایران و تهدید مقامات ایرانی علیه آمریکا و اسرائیل است، اما در کنار این، صداهای دیگری نیز شنیده می‌شود .

این سایت آورده است: انتقاد در جمهوری اسلامی واژه نامانوسی است و علاوه بر احزاب اپوزیسیون که از سیاست داخلی احمدی نژاد انتقاد می کنند، روزنامه های ایران نیز از انتقاد کنترل شده علیه سیاست رئیس جمهور کوتاهی نمی کنند.

اما وبلاگستان جایی است که انتقاد آزادانه زنده و جذاب جریان دارد . وبلاگستان نامی است برای دنیای وبلاگ نویسان ایرانی که تعدادشان بیش از 900 هزار دانشجو می‌رسد .

یدیعوت آحارونوت می‌افزاید: این جوانان ایرانی که اغلب دانشجو هستند با اتصال به اینترنت نظرات خود را درباره حوادث کشور منتشر می کنند و چهره واقعی نظام تهران را نشان می دهد.

این سایت در ادامه برای توجیه ادعاهای خود توضیحات یک وبلاگ نویس به نام پیمان (اسم مستعار ،72 ساله از تهران) را این چنین اورده است: او چند سالی است که وبلاگ دارد و تلاش می‌کند توسط آن به همه علاقه مندان مفهوم زندگی ایرانی در نظام ایران را نشان دهد .

پیمان به درخواست یدیعوت آحارونوت نامه ای مستقیم به شهر وندان اسرائیلی نوشت و در آن به تشریح نظر خود درباره احمدی نژاد و اسرائیل پرداخت او نوشت ایرانی‌ها در وضعیت خوبی زندگی نمی‌کنند. آنها نمی توانند آزادانه
نظرات خود را بیان کنند. اما آنها در کنار ملت اسرائیل هستند.

در ادامه این نامه که یدیعوت آحارونوت مدعی انتشار آن شده، آمده است: قبل از همه بگویم که ملت ایران از رئیس جمهور خود محمود احمدی ن‍ژاد نگران است. ما می دانیم که سخنان او در باره محو اسرائیل و انکار هلوکاست همیشه تکرار می‌شود . ما نمی توانیم این سخنان زشت و دروغ را قبول کنیم. ما احساس را درک می کنیم.او در انتخابات غیر دموکراتیک بر سر کار آمد . ما از این شخص بسیار نگرانیم اما کاری نمی توان کرد .او اجازه نمی دهد صدای واقعی ما به گوش ملت ها برسد.

او می‌نویسد: اگر کسی از یک ایرانی در فضای آزاد بپرسد درباره اسرائیلی ها چه فکر می کند او ابتدا به یاد کورش کبیر می افتد که به یهودیان اجازه داد به اورشلیم بازگردند، علاوه بر آن او به یاد خدمات یهودیان ایران به کشور می افتد .

ملت ایران از این موضوع ناراحت است، اما قدرت کافی برای اعتراض ندارد. اینجا آزادی کافی وجود ندارد با اینحال ایرانیها به آینده امیدوارند، آنها در آرزوی ارتباط تاریخی با اسرائیل هستند.