کارایی سیاست "شوکه کن و به وحشت بیانداز" احمدی نژاد

"مجبور کردن رسانه های آمریکایی به اختصاص صفحه اول خود به پوشش خبری محمود احمدی نژاد جز به شاک اند آ (شوکه کن و به وحشت بیانداز) توصیف شدنی نیست. کاربرد این سیاست از جانب احمدی نژاد یعنی این که کاری بکنید افکار عمومی داخل ایالات متحده دائما نسبت به "استثناگرایی" دولت آمریکا در معرض پرسش قرار داشته باشند".
اظهارات شدید الحن در قبال اسرائیل، نامه نگاری برای بوش، اتخاذ سیاست سخنرانی های شدید الحن در برنامه هسته ای و ... از نمونه های قابل ذکر سیاستی است که رئیس جمهور احمدی نژاد در مواجهه با مسائل در پیش گرفته است.
با نگاهی به مواضع دولت در دو سال گذشته به نظر می رسد هدف رئیس جمهور از ایراد نطق های آتشین و ابتکارات نامتعارف در روابط سیاسی بین الملل بیش از آنکه در راستای استراتژی از پیش تعیین شده سیاسی صورت گرفته شده باشد، بر اساس اعتقاد دولت به موفقیت تاکتیک گرفتن جو رسانه ای از رقیب یا مخالف انجام شده است؛ سیاستی که در ادبیات حرکت های سیاسی به تاکتیک "شوکه کن و به وحشت بیاندار" معروف شده است..
به اعتقاد تحلیل گران مسائل استراتژیک، اعمال این سیاست در نبردهای سیاسی و یا نظامی تنها هنگامی موثر خواهد بود که از حالت مداوم خارج شده و پیش بینی شوندگی آن به حداقل برسد. به عبارت دیگر، اعمال شوک های مداوم در بلندمدت کارایی خود را از دست داده و با فراهم کردن امکان برنامه ریزی بر اساس این الگوی رفتاری به طرف مقابل، حتی ممکن است به ضرر طرف اعمال کننده منتهی شود.
در مورد رفتارهای رئیس جمهور نیز، مشاوران ایشان باید در نظر داشته باشند اعمال شوک های مداوم به جامعه بین الملل، تنها در مواقع خاص توصیه می شود و تبدیل شدن آن به مشخصه رفتاری دولت جمهوری اسلامی، امکان برنامه ریزی برای خنثی کردن و حتی استفاده از آن علیه ایران را به غرب خواهد داد.
شرکت در جلسه شورای امنیت بر اساس این سیاست، مناسب ارزیابی می شود، اگر و فقط اگر، در طرف مقابل به عنوان یک رفتار غیر قابل پیش بینی و نه تداوم الگوی رفتاری قابل انتظار ارزیابی شده یا به افکار عمومی قبولانده شود