هم چوب را بخورید، هم پیاز؛ نوش جانتان مردم ایران

شورای اسلامی شهر تهران در سیصد و دهمین جلسنه علنی خود با پیشنهاد افزایش نرخ کرایه های تاکسی خطی در تهران به میزان 10.8 درصد (!) موافقت کرد.
شورای شهر در شرایطی نرخ کرایه تاکسی های تهران را افزایش می دهد که بسیاری از شهروندان مالک خودرو حاضرند با نرخی کمتر از نرخ سال 85، در حمل و نقل عمومی شریک شوند، اما با ممانعت تاکسیرانان و پلیس روبه رو می شوند.
تصمیم شورای اسلامی شهر تهران در شرایطی اتخاذ شد که نمایندگان مجلس شورای اسلامی 2 سال است با استدلال جلوگیری از سرایت تورم ناشی از افزایش قیمت بنزین به سایر کالاها، قیمت فروش بنزین در ایران را از آب خوردن بطری ای هم ارزان نگهداشته اند و به قیمت ترافیک بی امان، آلودگی هوا، تداوم قاچاق بنزین به خارج و سرانجام خروج میلیاردها دلار از بیت المال به نفع مالکان خودرو، به ارزان نگهداشتن بنزین تن داده اند تا تورم ناشی از گران کردن بنزین در بهار هر سال، به سایر کالاها القا نشود.
 در واقع افزایش کرایه تاکسی ها در طول سال های دهه 70 و اوایل دهه 80 (دولت های سازندگی و اصلاحات)، سرسلسله تورم القایی ناشی از افزایش قیمت بنزین بود. به همین دلیل ساماندهی تاکسیرانی و قطع ارتباط روانی افزایش قیمت بنزین بر کرایه تاکسی ها، جزئی اساسی از «سیاست مهار تورم» بود که مجلس و دولت و شهرداری و شورای شهر هیچگاه به اهمیت آن پی نبردند و درنتیجه نوروز امسال این مردم هستند که با پرداخت کرایه های بیشتر به تاکسی ها و تحمل تورم القایی- روانی ناشی از افزایش کرایه ها، باید تاوان بی توجهی مجلس- دولت - شهرداری و شورای شهر به این نکته کلیدی را بپردازند.

اکنون و در شرایطی که شورای اسلامی شهر تهران افزایش کرایه ها را رسما می پذیرد، این سوال پیش می آید که اگر قرار بود نقطه بحرانی (critical point) فرایند مهار تورم با مهار قیمت بنزین، کنترل نشود، پس چرا مجلس هفتم زحمت ثابت نگه داشتن قیمت بنزین در 2 سال گذشته را به خود داد و چرا هزینه های آنرا به اقتصاد ایران تحمیل کرد؟
 
دولت نهم یک سال فرصت داشت به کمک شهرداری تهران شتافته و به کمک هم تاکسیرانی تهران (پاشنه آشیل سیاستگذاری کشور درباره بنزین و تورم) را سر و سامان دهند. اما با پیش کشیدن دعواهای بچه گانه بجا مانده از انتخابات نهم، این کار مهم را انجام نداد.
 
شهرداری و شورای شهر تهران هم ماه ها فرصت داشتند که هرج و مرج در تاکسیرانی تهران را سروسامان دهند تا امروز مجبور نباشند به خواسته غیر منطقی رانندگان تاکسی در ایجاد انحصار و افزایش چندین و چندباره کرایه تاکسی ها در فواصل زمانی کوتاه تن دهند. اما شورای شهر و شهرداری تهران هم این توانایی و عرضه را از خود نشان ندادند.
 
در شرایطی که مدیران سیاستگذاران برای نرخ تاکسی نه خود تاکسی سوار می شوند و نه درد مسافرکش های آماده به ارائه خدمت در این عرصه را درک می کنند، در شرایطی که دولت نهم شهردار تهران را نماد امپریالیسم (!) می داند و از کمک به او دریغ می کند، در شرایطی که شهرداری تهران نمی تواند حساسیت ساماندهی تاکسیرانی برای موفقیت «سیاست مهار تورم» را درک کند و به این مساله اهمیت نمی دهد و در شرایطی که نمایندگان ملت به خاطر بررسی بودجه 86 مشغول تر از آن هستند که به مساله تاکسیرانی و اثر کلیدی آن در هرج و مرج تورمی فکر کنند، ملت ایران، باید هم ترافیک و آلودگی هوا را تحمل کند و هم تورم القایی ناشی از گران شدن نسبی بنزین و کرایه ها را.
 

ملت شریف ایران، هم چوب را بخورید هم پیاز را... نوش جانتان