خاطره‌ای از ناصر عبداللهی

چند سال پیش، بحث اجرای کنسرت‌های پاپ در کشور چندان جای خود را باز نکرده بود و بیشتر آنها با واکنش‌هایی روبه‌رو می‌شد؛ از جمله کنسرت‌هایی که حاشیه‌های آن پررنگ‌تر از متن شد، کنسرت مرحوم ناصر عبداللهی در کرج بود.
در حین برگزاری این کنسرت و پس از یکی از اجراها، فرصتی پیش آمد تا چند لحظه‌ای کنار آن مرحوم نشسته و به گفت‌وگو بپردازیم. البته قرار نبود متن این گفت‌وگو به صورت مصاحبه منتشر شود، ولی گذشت زمان و شرایط، ما را مجاب کرد تا بخشی از آن را منتشر کنیم.
هنگامی که از عبداللهی پرسیدیم چرا برای فرهنگ‌سازی این سبک از موسیقی، به ارایه کاست روی نمی‌آورید، گفت: این سبک موسیقی، جای خود را باز می‌کند و چندان نیازی به تلاش برای فرهنگ‌سازی نیست، ولی آنچه مهم است این که این نوع موسیقی، پاسخگوی خواسته فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی این آب و خاک باشد.

او همچنین در پاسخ به این که آیا موسیقی پاپ با فرهنگ مذهبی ایران در تضاد است، توضیح داد: از هر وسیله‌ای می‌توان خوب یا بد استفاده کرد. مثلا خود من نیت کرده‌ام در هر کاستی، حتما یک آهنگ برای ائمه معصومین اجرا کنم که الحمدلله تا کنون موفق بودم. دعا کنید پس از این هم بتوانم ادامه دهم.
پرسیدم: از اجرای کنسرت‌هایت، خاطره خوب و شنیدنی هم داری؟ او پاسخ داد: اجرای کنسرت در یکی از کشورهای آسیای شرقی (خاطرم نیست کدام کشور را گفت) به همراه جمع ایرانی بود که به دلیل تبلیغات بسیار، جمع زیادی از خارجی‌ها نیز در آن حضور داشتند و من سرود «فاطمه بنت نبی(ص)» را اجرا کردم.
هنگامی که مراسم تمام شد، یک خانم خارجی، خود را به من رساند و از یک ایرانی خواست تا از من بپرسد، این سرود چه بود و برای که بود. این خانم گفت: چون با وجود این‌که چیزی از محتوای شعر متوجه نشدم، ولی به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و در حین اجرای آن گریه کردم.