اخبار جدیدی از اردوگاه اصلاحات

علیرغم همه تلاش های بعمل آمده برای حفظ ائتلاف در جبهه اصلاحات و امیدهایی که در این راستا با تشکیل «کمیته 22نفره» توسط سید محمد خاتمی رئیس جمهور سابق به وجود آمده بود ؛ اکنون با جدی شدن مباحث مربوط به تعیین کاندیداهای مجلس هشتم ، زمزمه های استقلال خواهی و اختلافات تشکیلاتی و ایدئولوژیک که قبلا" در این جریان وجود داشت ، به تدریج به صداهایی بلند و رسانه ای تبدیل می شود.
 

جبهه ای کار نمی کنیم
شاید بتوان نقطه آغاز استقلال خواهی در جریان دوم خرداد را انتقادات مهدی کروبی و  برخی یاران نزدیکش از روند گذشته اصلاحات به شمار آورد. کروبی  بعد از عدم توفیق اصلاح طلبان درانتخابات مجلس هفتم ، اعلام کرد  که ما به دلیل اقدامات و مواضع تندروها  شکست خوردیم و هم او بود که از مجمع روحانیون جدا شد و حزب اعتماد ملی را تشکیل داد. در انتخابات شوراهای سوم نیز گرچه اعتماد ملی با مجموعه اصلاح طلبان ائتلاف کرد اما ظهور و بروز حزبی اعتماد ملی نیز نقصان و کاستی نداشت. خصوصا" در انتخابات خبرگان که اعتماد ملی یک تنه وارد میدان شد و موفقیت هایی نیز کسب کرد.
کروبی هفته پیش در حاشیه مراسم افتتاح دفتر این حزب در تهران اعلام کرد که حزب اعتماد ملی در جبهه اصلاحات حضور ندارد اما بنایش بر تعامل و تفاهم است.
وی در عین حال تاکید کرد: «بنا داریم که حالت استقلالی و تشکیلات حزبی خود را حفظ کنیم و ضمن آنکه با همه شخصیت ها و گروههای اصلاح طلب تعامل داریم اما جبهه ای کار نمی کنیم.»

رادیکال ها فعلا" استراحت کنند
اما موضوع دیگری که به اختلافات درون گروهی جبهه اصلاحات دامن می زند ، بحث «اعتدال» است. به زعم بسیاری از فعالان و بزرگان اصلاح طلب ، عمده ترین ضربه ای که در دوران 8 ساله حاکمیت اصلاحات بر قوای مجریه و مقننه بر این جریان وارد آمد از ناحیه تندروی ها و افراطی گری برخی عناصر و جریان های منسوب به این جبهه بود. از مدت ها قبل در محافل سیاسی و رسانه ای این گونه مطرح است که سران اصلاحات قصد کنار گذاشتن تندروها را دارند. در انتخابات شوراها ، این تحلیل ، تبلور عینی نیز پیدا کرد و کاندیداهای ائتلاف اصلاح طلبان عموما" از طیف تکنوکرات معتدل بودند. بر همین اساس پیش بینی می شود که در انتخابات مجلس هشتم نیز چنین رویه ای در پیش گرفته شود.
روز گذشته نیز محمد علی ابطحی که به نوعی سخنگوی خاتمی محسوب می شود در وبلاگ خود از اصلاح طلبان خواست تا در انتخابات مجلس هشتم واقع بین باشند. ابطحی نوشت:

« به اعتقاد من اصلاح طلبان باید گذر از سد شورای نگهبان و رای آوردن و رفتن به مجلس را هدف قرار دهند.  بهترین امکان برای به دست آوردن اکثریت کرسی های مجلس این است که افردی کاندیدا شوند که شورای نگهبان نتواند آنان را به هیچ بهانه ای رد کند و یا اگر رد کرد همه ی اهل انصاف کشور آنان را ملامت کنند. این راه رسیدن به مجلس و به دنبال آن ریاست جمهوری است... من حرف بخشی از اصلاح طلبان راکه معتقدند نباید در برابربی عدالتی رد صلاحیت ها تسلیم شد و خود به دست خود، خود را رد صلاحیت کنیم می فهمم ولی اینکه باید در عالم سیاست واقع بین بود و برای دست یابی به قدرت باید برنامه ریزی کرد را مهم تر میدانم. خوشبختانه  بزرگان اصلاح طلبان هم بیشتر بر همین نظریه ی واقع بینی تاکید دارند.»
 
کدام تندروی ، کدام افراط؟
اما به راستی ما به ازای بیرونی تندروها کیستد؟ بر اساس آنچه که در ادبیات سیاسی کشور رایج است ، منظور از افراطی ها یا رادیکال ها عمدتا" برخی اعضای حزب مشارکت و بعضا" سازمان مجاهدین انقلاب هستند که در مجلس ششم ، اقدامات و مواضع رادیکال اتخاذ می کردند.این جریان ، گرچه در یکی دوسال اخیر سکوت پیشه کرده است و برخی از سران آنها نیز تلویحا" حضور در حاشیه را پذیرفته اند اما برخی عناصر کلیدی آنها هنوز هم بر حقانیت مواضعی که در مجلس ششم داشته اند پافشاری می کنند.
مصطفی تاج زاده از عناصر کلیدی سازمان مجاهدین و حزب مشارکت در مصاحبه های مختلف بر درست بودن راهی که اصلاح طلبان در 8 سال حضور در حاکمیت پیمودند تاکید داشته است.
هادی قابل، دبیر شورای مرکزی جبهه مشارکت هم بر این باور است که اصولاً میان گروههای دوم خرداد چیزی تحت عنوان تندروی یا کندروی وجود نداشته و آنچه مطرح بوده است بحث روش ها و تاکتیک ها در رسیدن به اهداف بوده است.
ما را دور زدند
آیا این گونه تقابل ها در جبهه اصلاحات یک استراتژی برای پیروزی در انتخابات است و یا اینکه آغاز انشقاق ایدئولوژیک و پراکتیکال در این این جریان و شکل گیری جناح اصلاح طلبان تندرو و اصلاح طلبان میانه رو است؟ و مهم تر آنکه تب استقلال خواهی که جبهه اصلاحات را فراگرفته است به کجا خواهد انجامید؟ پاسخ به این سئوالات در روزها و هفته های آینده روشن تر خواهد شد.